Dwojakowski

Dwojakowski h. Sas, vel Dwojakoski, na Mazowszu, Podlasiu i w Lubelskiem. Pochodzą zapewne od Dwojaków (Dwojak).

Dymowski

Dymowski h. Tępa podkowa, na Podlasiu i woj. lubelskim. 

Dyski

Dyski h. Korab, na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. 

Dziubandowski

Dziubandowski h. Pogoń (in. Pogoń IV, Pogonia), vel Dzibandowski, na Wołyniu.

Dziubiński

Dziubiński h. Dołęga, vel Dziubieński, Dzióbiński, na Mazowszu i w Sandomierskiem, pisali się „z Dziubina”. 

Dobiejewski

Dobiejewski h. Wczele (in. Szachownica), vel Dobiejowski, Dobiejeski, Dubiejowski, Dubiejewski, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od wsi Dobiejewo, w dawnym pow. gnieźnieńskim, obecnie pow. Wągrowiec. Pisali się „z Ruszcza”, dzisiaj wieś Rusiec, parafia Dziewierzewo, gm. Wapno, pow. Wągrowiec. 

Duchiński

Duchiński h. Ślepowron (in. Bujno, Bujny), vel Duchyński, Ducheński, etc. Stanowią jeden dom z Duchnowskimi ze wsi Duchny Stare i Młode, w pow. łomżyńskim, parafia Śniadowo (dawniej Smłodowo), oraz Duchny Wieluny, w pow. zambrowskim, parafia Rutki (Rudki). 

Dzianott

Dzianott h. własnego (in. Dzianott), vel Dzianott de Castellati, Dzianot, Dzianoti, Dzianotti, Dzianotty, właściwie Gianotti, rodzina włoska z Castasegna, w Szwajcarii, z włoskiego kantonu Gryzonia (dawnej Recja in. Retia), osiedlona najpierw w Austrii i podobno Nadrenii, a od XVI wieku także w Polsce. Pisali się m. in. z Zychorzyna, Lubli i Giebułtowa.

Dobrzelewski

Dobrzelewski h. Poraj, vel Poraj-Dobrzelewski, Dobrzeleski, Dobrze- lowski, pisali się z Dobrzelowa. Według Paprockiego dom starodawny w województwie sieradzkim. Ich gniazdem jest wieś Dobrzelów, w parafii Bogdanów, powiat i gmina Bełachatów, woj. łódzkie.

Dołęgowski

Dołęgowski h. Dołęga, pochodzą od Dołęgów, ze wsi Dołęgi w ziemi wiskiej, parafia Wąsosz, gdzie dziedziczą Dołęgowscy 1585 r. (Wyr. Lub.). Wieś Dołęgi jest wymieniana w dokumentach w XVI wieku jako Dołęgi-Turza Łąka (SGKP). Obecnie znajduje się w gminie Szczuczyn, pow. Grajewo, woj. podlaskie. Paweł, 1650 r. w Chełmie (Akta XXIII). Marcin i

Domański

Domański h. Larysa (in. Laryssa, Larysza), vel Dumański, pisali się z Domanina, w powiecie ostrzeszowskim. Źródłosłowem tego nazwiska jest imię własne Doman, które jest z kolei skróconą formą staropolskiego imienia Domasław. 

Domaradzki

Domaradzki h. Jastrzębiec (odm.) vel Domaracki, Domeradzki, Domarecki, Dymaracki, w ziemi łęczyckiej, pisali się z Domaradzina. Nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia własnego Domarad

Donej

Donej vel Doney, Donay, rodzina być może pochodzenia francuskiego. Benedykt, w 1808 r. oficjalista przy ministrze francuskim, a w Królestwie Kongresowym szef wydziału Komisji wojny, w stopniu pułkownika 1824. Jego dzieciom w 1852 r. zostało przyznane szlachectwo w Królestwie z zasady stopnia urzędniczego ich ojca.

Doruchowski

Doruchowski h. Niesobia vel Wierzbięta-Doruchowski, jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, pisała się z Doruchowa. Nazwisko wzięła od wsi Doruchów w pow. ostrzeszowskim. Piotr z Doruchowa, miał syna Wierzbiętę, dziedzica na Kępnie 1402 r., od którego pochodzą Kępińscy (pisani też jako Kempińscy). Piotr, Mikołaj i Jakub robili między sobą rozdział majątku Tokarzewo, w pow. ostrzeszowskim 1502. Stanisław Doruchowski, surogator ostrzeszowski 1613, sekretarz królewski, poseł na sejm 1627 r. i deputat na Trybunał radomski (Vol. Leg.). Jakub, scholastyk poznański i łęczycki 1619, referendarz koronny 1635-1640. Antoni, kanonik chełmski 1767-1772, deputat na Trybunał koronny. Doruchowscy podpisali elekcję 1669 r. z ziemią wieluńską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Drągowski

Drągowski h. Jastrzębiec (odm.), vel Jastrzębiec-Drągowski, Drongowski, stara rodzina mazowiecka, szlachta po większej części zagrodowa (Urus.). Nazwisko wzięła od wsi Drągi, niegdyś w ziemi

Drozdowicz

Drozdowicz h. Jastrzębiec, według informacji zamieszczonych w Herbarzu Uruskiego, niektórzy z Drozdowskich herbu Jastrzębiec, przesiedliwszy się na Litwę, zmienili nazwisko na Drozdowicz. Jan, stolnik

Dulęba

Dulęba h. Alabanda, vel Dulemba, Dulęmba, stara rodzina czerwono- ruska (Urus.). Iwaszko podpisał konfederację szlachty czerwonoruskiej 1564 r. Józef, sekretarz mniejszej pieczęci litewskiej 1747, wielkiej pieczęci litewskiej 1752, horodniczy, pisarz i sędzia grodzki brzesko-litewski 1773-1777. Jan był szambelanem króla Stanisława Augusta, a 1792 r. komisarzem cywilno-wojskowym woj. brzesko-litewskiego. Dulębowie podpisali elekcję Stanisława Augusta 1764 r. z woj. krakowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim sądeckim (sandeckim) 1782 r. a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Dutkiewicz

Dutkiewicz h. Trzaska (in. Biała), vel Dudkiewicz, notowani w aktach lubelskich 1594 r. (Wyr. Lub.), czerskich i lwowskich. Gabriel, gwardian franciszkanów w Warce 1728 (Perp. Czers.).

Dworakowski

herb Korwin

herb Ślepowron

Dworakowski h. Ślepowron (później też h. Korwin), vel Korwin-Dworakowski, z północnego Mazowsza przenieśli się na Podlasie i założyli w ziemi bielskiej cztery osady z nazwą Dworaki – Pikaty, Staśki (Staszki), Staśkowięta i Orawka.

Dybek

Dybek h..., z nich: Andrzej Franciszek Dybek (zm. 1826), zasłużony lekarz w wojsku Księstwa Warszawskiego, wybitny chirurg: „odznaczył się nie tylko gruntowną znajomością swej sztuki, lecz i gorliwością w niesieniu pomocy potrzebującym, których nawet z narażeniem własnego życia na polu bitwy opatrywał” (Urus.). W 1812 r. został naczelnym chirurgiem armii polskiej i otrzymał order Legii Honorowej. Od 1817 r. dyrektor kliniki przy Uniw. Warszawskim, dziekan i profesor wydziału lekarskiego, członek wielu towarzystw naukowych, przyczynił się do założenia w Warszawie Towarzystwa Lekarskiego i był drugim jego prezesem. Jego synowie otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1850-1853 z zasady stopnia urzędowego swego ojca.