Komar

Komar h. własnego (in. Komar) vel Komar-Zabożyński, Zaborzyński, rodzina bojarska w Wielkim Księstwie Litewskim, pieczętująca się herbem własnym. Pisali się Zabożyńskimi. Jedna linia pisała się z Bejsagoły. Ich gniazdem były dobra Komary w pow. orszańskim. Komar wziął 1481 r. „starczenie” rzeczyckie, za co dał królowi ośmiu „Karabielników” (Metr. Lit. 4). Maciej Semenowicz Komar, pewnie wnuk Komara, zastawił 1538 roku dwór swój w Sirmiczy Roskiemu (Arch. Dubr.). Komarowie byli elektorami 1648, 1669 i 1674 r. z pow. orszańskiego, 1674 r. z pow. oszmiańskiego i brasławskiego, 1697 r. z ks. żmudzkiego, 1733 r. w woj. mińskiego, 1764 r. z woj. mścisławskiego. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, a także w guberniach kowieńskiej 1805 i 1832 r. i wileńskiej 1853 r. Z nich: Władysław (1940-1998), lekkoatleta, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium 1972.
Herb — w polu czerwonym krzyż kawalerski srebrny, pod którym przewrócona heraldyczna lilia; w koronie trzy pióra strusie.

Genealogia
(osób: 51)

Władysław Komar

(1940-1998)

• JÓZEF Komar-Zabożyński (ok. 1810-po 1851), s. Jakuba i Eleonory Wrońskiej, kwatermistrz miejski w mieście Łowicz, obecnie pow. Łowicz, woj. łódzkie; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Komar (Urus.; Szl. Król.; MK Łowicz: Kolegiata); ż. (17 XI 1835 Nieborów) Wiktoria Zieziulewicz (ok. 1810-po 1851), c. Benedykta i Magdaleny Krzyżanowskiej; ślub w parafii Nieborów, obecnie pow. Łowicz, uwagi: ona wdowa po Walentym Potrykowskim; jej nazwisko także: Ziezulewicz, Zezie- lewicz, etc. (MK Nieborów); dzieci: Aleksander, Franciszek.

• KATARZYNA Komar z Bejsagoły (1875-25 IX 1919), c. Władysława i 2ż. Anny Kończa; ur. Bejsagoła, zm. Voreppe, Francja, lat 44; m. (ok. 1900) Konstanty Komar z Bejsagoły (1864-14 III 1940), s. Michała i Ludwiki Walickiej; zm. lat 76; dzieci: Katarzyna, Władysław – Komarowie.

Źródła: Bon. t.10/357-362; Nies. t.5/164-165; Urus. t.7/122-125; Wikipedia.